2016-05-7 educator_pl

Słyszeliście kiedyś o “Tragedii wspólnego pastwiska” ? Jeśli tak, to na pewno zauważyliście, że SmileUrbo w dużym stopniu opiera się o tę właśnie teorię.

Tragedia wspólnego pastwiska została opisana przez biologa Garretta Hardina, w miesięczniku “Science” w 1968[4]. Hardin opisał wiejskie wspólnoty, które wypasały mleczne krowy na wspólnych pastwiskach (ang. The commons). Krów pasło się akurat tyle, aby trawa na pastwisku mogła odrastać. Ale jeden z rolników stwierdził, że doda do takiego stada jeszcze jedną swoją krowę, co pozwoliło mu na większe przychody z mleka. Krów od tego czasu było 101, a rolnik był zadowolony, bo zarabiał więcej niż inni.

Efekt dla całego pastwiska, które zaczęło mieć więcej krów niż mogło wyżywić, nie był jeszcze widoczny. Gdy dowiedzieli się o tym inni mieszkańcy wioski, wyprowadzili na wspólne pastwisko kolejne krowy. Po jakimś czasie trawa na pastwisku przestała odrastać, a pastwisko ostatecznie zostało wyjałowione. Mieszkańcy stracili pastwisko, a ich krowy przestały dawać mleko. Nieprzestrzeganie umowy korzystania z dobra wspólnego przez kilka osób doprowadziło do jego zniszczenia.

Tragedia wspólnego pastwiska pokazuje wartość współpracy przy korzystaniu z ograniczonych zasobów, które są dobrem publicznym (wspólnym).

SmileUrbo opiera się na założeniach Tragedii wspólnego pastwiska. Szybki zysk (punkty indywidualne graczy) jest z natury bardziej motywujący niż zysk odsunięty w czasie ( końcowy stan wskaźników). Nawet jeźeli nad graczami wisi groźba przegranej (czerwone wskaźniki), trudno jest zrezygnować z natychmiastowego zysku.

Warto wspomnieć o tej teorii omawiając grę z uczestnikami, aby pokazać że wyzwania, z którymi mierzyli się w SmileUrbo (np. system podwójnej punktacji), są mechanizmami obecnymi w każdej strukturze społecznej.